Burung Gatal

Ada seekor burung kakak tua yang sangat cerdik dan mempunyai pandangan mata yang sangat tajam sehingga boleh menembusi apa-apa halangan yang menutup matanya (Transparent).

Setiap pagi burung ini akan bertenggek di dalam sangkarnya yang tergantung di tingkap. Rumah tuan punya burung ni terletak di antara sekolah rendah dan kuarters guru. Setiap pagi ada 3 orang cikgu melintas di hadapan rumah tuan punye burung ni dari sekolah ke kuarters guru, oleh itu hari-hari burung ni perhatikan 3 orang cikgu yang bertutup litup tu ke hulu ke hilir... ke hulu, ke hilir.

Setiap hari burung ni tengok cikgu-cikgu tu atas bawah, atas bawah. Bila dia boring dia menyanyi-nyanyi, tak pun, dia akan baca skrip cerita sembilu 2. Lama-lama makin boring pulak, jadi dia ternampak le si cikgu-cikgu tu berderet jalan slow-slow nak pergi ke sekolah.

Burung ni pun kuyu-kuyukan mata dia, kemudian tonyoh-tonyoh sikit mata dia, pastu kibas-kibaskan kepak dia, pastu dia jerit kuat-kuat... "BELANG! PUTIH! BIRU!"

Cikgu-cikgu tadi sama-sama menoleh ke arah burung tu dan pandang ke depan semula. Mereka jalan cepat-cepat... Sampai di sekolah mereka cuma saling pandang memandang.

Keesokan harinya cikgu-cikgu tu pun macam biasa lalu depan burung tu lagi. Bila balik ke rumah kuarters guru, burung tu buat dek je... bila masa cikgu ni nak ke sekolah, burung tu jerit lagi..."PUTIH! BUNGA-BUNGA! PINK!"

Cikgu-cikgu tu terkejut... dan berjalan cepat-cepat lagi... sampai di sekolah depa pun tanya sesama depa... cikgu pertama bercakap "macam mana burung kakak tua tu tau warna spender yang kita pakai?"

Cikgu kedua menjawab "Tak tau pulak .... ahli sihir ke apa ntah."

Cikgu ketiga mencelah "Alah... kebetulan je agaknya. Takpe, kita tengok esok pulak macam mana."

Keesokan harinya macam biasa... pagi-pagi cikgu-cikgu tu lalu depan rumah burung tu... burung tengah bersenam memusing-musingkan kepaknya 360 darjah.

"Iyah! iyah! lapan lapan lagi... satu... dua..." dan seterusnya.

Bila cikgu ni nak ke sekolah, lalu lagi depan burung... Burung pun tengok... dia jerit lagi... KELABU! HIJAU! PURPLE!"

Cikgu-cikgu berlari-lari anak tanpa menoleh ke kiri dan ke kanan. Setiba di sekolah guru mereka berbicara lagi.

Cikgu pertama "Memang betul apa yang burung tu cakap.... heh, apa nak buat hah?"

Cikgu kedua "Kita mesti buat sesuatu untuk uji burung tu."

Cikgu ketiga..."Aku tau, apa kata esok kita semua pakai warna hitam."

"Okey... Set!" balas depa.

Keesokan harinya... sama juga. Bila nak ke sekolah, burung tu jerit lagi... HITAM! HITAM!HITAM!"Cikgu-cikgu tu berlari anak lagi.

Di sekolah mereka berbincang...

Cikgu pertama "Nampaknya burung tu mempunyai pandangan mata yang transparent."

Cikgu kedua "Atau pun dia cuma boleh kenal warna."

Cikgu ketiga"Betul tu, mungkin dia dilatih untuk meneka warna, tapi tidak dilatih untuk meneka bentuk. Kengkawan, apa kata esok kita jangan pakai spender langsung."

"Orait! Set!" depa jawab. Keesokan harinya, lagi sekali macam biasa. Di waktu pagi burung buat dek je.... bila cikgu-cikgu tu nak ke sekolah, burung tu tengok, ditenungnye lama-lama... cikgu-cikgu tu mula tersenyum dan jalan slow-slow... sambil toleh-toleh kat burung tu... burung tu tengok lagi... dia naik-naikkan mata macam Ziana Zain gitu... dah tu pusing belakang... dia tengok lagi dengan cara menonggeng... dah tu dia pandang ke depan balik... dia garu-garu kepala... dah tu usap-usap dagu... dia cekak pinggang.... dah tu burung tu pegang dagu lagi... pastu dia senyum. Dia jerit lagi kuat kali ni..."LURUS!!! LURUS!!! KERINTING!!!"

Cikgu-cikgu ni terus lari sampai tak cukup tanah gamaknya.